4 خرداد روز مقاومت مردم دزفول

این عنوان، بار معنایی زیادی دارد. منظور از آن، تنها جنگیدن با سلاح و حضور در میدان نبرد نیست، بلکه فراتر از آن، حفظ جریان زندگی در دل بحران و سخت ترین شرایط است. دزفول نه تنها در برابر آتش دشمن ایستاد، بلکه اجازه نداد حیات اجتماعی، فرهنگی و معنوی مردمش متوقف شود.

این شهر در دوران جنگ تحمیلی، پیشتاز مقاومت مدنی بود. از مهم ترین ویژگی های آن روزها می توان به پایداری اجتماعی و مردمی اشاره کرد؛ جایی که خانواده ها در کنار هم، بدون رها کردن شهر، به زندگی ادامه دادند. مشارکت فعال در جبهه ها و پشت جبهه ها نیز به روشنی دیده می شد؛ از ارسال کمک های مردمی تا اعزام نیروهای داوطلب. همچنین، تداوم فعالیت های فرهنگی و مذهبی نظیر برپایی نماز جماعت، مجالس عزاداری و آموزش های فرهنگی در پناهگاه ها، از نشانه های عزم راسخ مردم بود. این پایداری، دزفول را به الگویی بی بدیل برای دیگر شهرها تبدیل کرد.

روز مقاومت دزفول در نگاه ملی

هر ساله، در چهارم خرداد، مراسم مختلفی در سطح ملی برگزار می شود تا این روز گرامی داشته شود. در این رویدادها، مسئولان، مردم و خانواده های شهدا گرد هم می آیند تا از تجربه ای بگویند که تکرارشده ترین واژه اش “ماندن” بود.

درس هایی که از دزفول آموختیم

• پایداری مدنی: زمانی که سلاحی در دست نیست، اراده و اتحاد مردم به ابزار مقاومت تبدیل می شود.

• فرهنگ مقاومت: جلسات قرآنی، پخت نان برای رزمندگان و آموزش در مدارس تعطیل نشده، جلوه هایی از این فرهنگ هستند.

• امید جمعی: شهر زنده ماند، چون مردم نخواستند شهر بمیرد.

در تاریخ معاصر ایران، روز مقاومت دزفول جایگاهی ویژه دارد. نه به خاطر تعداد موشک هایی که خورد، بلکه برای مردمی که ایستادند، نرفتند و نگذاشتند شهرشان خاموش شود. ۴ خرداد، درس بزرگ تاریخ است؛ درسی از ایستادگی بی صدا، اما قدرتمند. این روز روایتگر پایداری مردم در قلب خوزستان است.