پایتخت چین و راز شهر ممنوعه
پایتخت کشور چین ، پکن و یا همان Beijing تقریبا ۷۰۰ سال است که به عنوان پایتخت رسمی این کشور شناخته می‌شود؛ اما قدمت آن به ۳۰۰۰ سال قبل باز می‌گردد.
جالب است همین ابتدای مطلب این موضوع را بدانید که نام پکن در طول تاریخ، بارها تغییر کرده‌است؛ برخی از این اسامی عبارتند از:
- یانجینگ
- بیپینگ
- ژونگدو
- دادو
- نانجینگ
- جیچنگ
از نظر موقعیت جغرافیایی، پکن در شمال شرقی چین قرار دارد و به نوعی نام Beijing نیز از همین‌جا نشأت می‌گیرد (Bei یعنی شمال و jing به معنای پایتخت) .
پکن از چند جهت برای کشور چین بسیار حائز اهمیت است؛ از نظر سیاسی، فرهنگی و گردشگری!
در این مطلب سعی می‌کنیم یک تصویر کلی از این کشور در ذهن شما بسازیم و اگر شما جزو افرادی هستید که می‌خواهید دید واضح‌تری نسبت به این کشور و فرهنگ آن داشته‌باشید، می‌توانید با تور چین به این کشور پهناور سفر کنید و به جزئیات مورد علاقه‌تان دست یابید.
در ادامه این نوشتار می‌خوانیم:
مشخصات کلی پایتخت چین
پکن دومین شهر پر جمعیت چین (بعد از شانگهای) است و شهری بسیار مدرن است که در حدود ۲۲ میلیون نفر جمعیت دارد و مهد علم و فرهنگ کشور چین محسوب می‌شود.
این شهر در عین حال که یکی از مدرن‌ترین شهرهای چین است، دارای آثار تاریخی متعددی نیز هست که آن را در دسته‌ی یکی از باستانی‌ترین شهرهای چین قرار داده‌است.
پکن از نظر آب و هوایی دارای تنوع بسیار زیادی است؛ به همین علت به آن شهر چهار فصل نیز می‌گویند که در تابستان بسیار گرم و مرطوب است ولی بهار و پاییز بسیار خنکی دارد.
این مورد نیز بسیار ملموس است که در پکن، تفاوت دمای روز و شب، بسیار زیاد است.
پکن در ژانویه سردترین حالت خود را تجربه می‌کند و در ماه جولای نیز در گرم‌ترین شرایط آب و هوایی خود قرار دارد.
بهترین زمان برای سفر به پکن، از ماه سپتامبر تا نوامبر است.
جاذبه‌های گردشگری پکن
همان‌طور که پیش‌تر هم اشاره کردیم، پکن یکی از ارزشمندترین شهرهای چین از جنبه‌ی گردشگری است و جاذبه‌های فراوانی برای عرضه دارد.
از جمله مکان‌های گردشگری جذاب چین می‌توان به فهرست زیر اشاره کرد:
- دیوار بزرگ چین که یکی از عجایب هفت‌گانه‌ی جهان نیز به‌شمار می‌آید
- معبد آسمانی
- کاخ تابستانی
- معبد لامای
- پل مارکوپولو
- معبد بهشت
- میدان تیانانمن
- موزه‌ی پایتخت
- و …
و اما پایتخت چین و شهر ممنوعه
شهر ممنوعه نام یک منطقه در پکن، پایتخت چین است که در واقع مجموعه‌ای از قصرهایی است که امپراطورهای بزرگ چین در آن‌جا روزگار می‌گذرانده‌اند.
این شهر (در واقع همان منطقه) در سال ۱۴۰۶ میلادی ساخته شده‌است و طی ۵ قرن، یکی از بزرگ‌ترین مقرهای امپراطوری جهان بوده‌است.
مساحت این شهر در حدود ۷۲ هکتار است که توسط یک دیوار ۱۰ متری محافظت شده‌است.
پشت پرده‌ی این شهر و تک‌تک نمادها و رنگ‌هایش داستانی نهفته‌است که شنیدن آن می‌تواند بسیار جالب باشد؛ به‌عنوان مثال در سقف‌های این بنا بیشتر از رنگ زرد استفاده می‌شده‌است که نماد امپراطور بوده‌است و رنگ قرمز نیز نشانی از شادی است.
هم‌چنین نمی‌توان از تأثیر رنگ سفید در شکوه این ساختار، چشم‌پوشی کرد.
این شهر حاصل دست‌رنج بیش از یک میلیون کارگر است که مصالح را از فاصله‌های دور، به این مکان آورده و در نهایت چنین سازه‌ای را پدید آورده‌اند.
در میدان این شهر، ظروف مسی بسیار زیادی به کار رفته که شمار آن به بیش از ۳۰۰ عدد می‌رسد.
دلیل این انتخاب می‌تواند برای شما هم بسیار جالب باشد.
در پس این تصمیم، دلیلی بسیار محکم و قوی وجود دارد و آن هم این است که در زمستان معمولاً زیر این ظروف مسی، آتش روشن می‌کرده‌اند.
مسی بودن ظروف موجب می‌شد تا از بروز آتش ممانعت به عمل بیاید و هم‌چنین از یخ بستن آب در زیر ظروف جلوگیری می‌شد.
پس از دریافت ویزای چین و رفتن به شهر ممنوعه در پکن، ۳ قصر معروف را پیش روی خود می‌بینید که محل فرمانروایی امپراطورهای متفاوتی بوده‌است؛ اما پیش از آن ورودی حیاط مانندی که هیچ درختی ندارد، نظرتان را جلب خواهد کرد و نمایی فوق‌العاده را در معرض نمایش می‌گذارد.
اینکه هیچ درخت‌کاری در این فضا انجام نشده، نمی‌تواند بی‌دلیل باشد و چند تئوری نهفته دارد:
- تئوری اول به این موضوع اشاره می‌کند که از این مکان بیشتر برای اجرای مراسم‌های بخصوصی استفاده می‌شده و کاشتن درخت، فقط فضا را از دسترس خارج می‌کرده‌است.
- تئوری دوم می‌گوید که وجود درخت در این بخش، کار را برای دزدان و قاتلان راحت می‌کرده و می‌توانستند خیلی راحت از آن‌ها برای مخفی‌گاه استفاده کنند.
قصرهای سه‌گانه با نام‌های بایو، جون‌حه و تای‌حه شناخته می‌شوند و پر از نمادهای اژدها هستند؛ چرا که اژدها از دیرباز نشانی از قدرت بوده‌است، شکوه آن فرمانروایی را به رخ می‌کشد و علاقه‌ی عمیق فرهنگ آن زمان به اژدها را به مخاطب القا می‌کند.
شهر ممنوعه، دارای فضایی بسیار سرسبز است که ۲ بخش قابل بازدید را در بر می‌گیرد.
کاخ‌های تای‌حه، بایو و جون‌حه در بخش اول قرار می‌گیرند که محل برگزاری مراسم‌ها و جشن‌های فرمایشی بوده‌است.
این کاخ‌ها از مرمر سفید ساخته شده‌اند و قسمت انتهایی آن به “دربار درونی” معروف بود که محل تصمیم‌گیری‌های مهم سیاسی و حکومتی بوده‌است و هم‌چنین زنان دربار نیز در آن قسمت اقامت داشتند.
بخش دوم، بیشتر مربوط به جریانات زندگی عادی و طبیعی بوده و شامل قصرهای چیان‌چینگ و کونین و باغ امپراطوری می‌شود.
حالا چرا شهر ممنوعه؟
شهر ممنوعه یکی از بزرگ‌ترین اماکن امپراطوری در تمام دنیا است که بیش از یک میلیون کارگر در پروژه‌ی ساخت آن دخیل بوده‌اند و از نظر معماری در نوع خودش، یک شاهکار به حساب می‌آید.
این شهر بیشتر به علت رفاه هر چه بیشتر خاندان امپراطوری بنا شده بود و تنها خاندان‌های امپراطوری در آن رفت و آمد داشتند.
بنابراین یک قاون اصلی، اساسی و غیر قابل نقض داشت و آن هم این بود که:
“ورود هر فردی به غیر از خاندان امپراطوری، ممنوع!”
ورود به این شهر تا سال‌ها بعد نیز، برای عموم مردم ممنوع بود و کسی اجازه‌ی بازدید از آن‌طرف این حصار ویژه را نداشت؛ اما با تغییر حکومت چین، کم‌کم همه‌چیز تغییر کرد و حالا این شهر به عنوان یکی از جذاب‌ترین اماکن دیدنی چین شناخته می‌شود.
هم‌چنین جالب است بدانید که این شهر بیش از ۲۴ امپراطور را به خود دیده‌است و در نهایت در سال ۱۹۱۲ این امپراطوری را تسلیم جمهوری خلق چین کرده‌است.
و در آخر …
چین یکی از بزرگ‌ترین کشورهای جهان از نظر مساحت است و پر از جاذبه‌های طبیعی و گردشگری است و همین موضوع هم سبب شده تا به عنوان یکی از بهترین مقاصد گردشگری در کل جهان شناخته شود.
علاوه بر آن، این کشور تا سال‌ها پرجمعیت‌ترین کشور جهان بود؛ اما طبق برآوردهای سازمان ملل، در اواسط سال ۲۰۲۲ جایگاه خود را به هند باخت.
این کشور تا سال‌ها رفت و آمد امپراطوری‌های مختلفی را به خود دیده‌است که هنوز هم داستان‌ها و افسانه‌هایی که در وصف آن می‌گویند، خاتمه نیافته‌اند و تنها سفر به آن می‌تواند عظمت این امپراطوری‌ها را به طور دقیقی برای هر فرد توصیف کند.
